دنیای ما چون سیستم کامپیوتری
اجرا شود زندگی به میل دیگری
در دست ما نیست اختیار زندگی
آنچه خواهد شد به میل دیگری
شدیم در دنیای خود عروسک کوکی
هدایت شویم خواهند به هر سوئی
کشند ما را بالای بالا گهی
زیرین دستان قرار دهندگهی
نباید اندیشه کرد به عمق آزادی
چون آَزادی شده چاه تباهی
افکار مسدوده ؛ گر نباشد اختیاری
دائم لحظه هاست؛خواست دیگری
دنیا ی ما چهار چوب قانونی
هدایت میکند حس و وجودی
دنیای ما چون سیستم کامپیوتری
اجرا شود زندگی به میل دیگری
در دست ما نیست اختیار زندگی
آنچه خواهد شد به میل دیگری
شخصیت چه باشد در آدمی
نشان وجود اصلیت آدمی
طرف بینی بٌعد شخصیتی
تکامل رساند بعد سالیانی
برخی ز ایام طفولی
دارند شخصیت کاملی
در برخی گذر روزگاری
تاثیر گذاشته جامعه ای (اکتسابی)
نا گفته نماند که این معضلی
بهتردراین ایام گذرد به صبوری
دوباره بر گردد به اصلیت خویش
گر شناسد طرف اصلیت خویش
چه خوب چه بد محیطی
چه دار و ندار موقعیتی
همانست شخصیت کاملی
ثباتست در هر لحظه ای
ناظم زمانه گر مدیر و مدبری
راهنمای متشخص ؛ گر معلمی
کاردان جامعه گرمهندس استاد کاری
دلسوز و متشخص گر پرستاروپزشکی
حفظ کن شخصیتت ؛ گربزرگ خانواده ای
همانا برای جامعه تاثیرگزاری
هر چه رتبهء بالاتری
حفظ شخصیتِ محکمتری
گرلا اباد و بی قید و بندی
هان همین حال تو اسیر بندی
گریزانند دوستان با صداقتی
گر بینند ترا ضعف شخصیتی
گرد آور دوستان با شخصیت خوبی
همیشه به کنارت باشند همراه ویاری
حفظ شخصیت ؛ مسئولیت تکاملی
هدایتگر تو به درستی و راستی
هستی من ؛ هستی تو
هستی تو ؛ هستی من
هم دوش هم ؛ هم پای هم
گذر شد لحظه ها برای هم
روح من ؛ در بدن تو
روح تو ؛ در بدن من
مشکلات فهمیم از برای هم
سبکی مسئولیت ز دوش هم
صدای هم ؛ همنفس هم
اوج هستی برای هم
همراه هم؛ همساز هم
هم کلام ؛ معنای هم
دست در دست هم
همراه و هم پای هم
گوئیم قصه ها برای هم
سازیم آوائی برای هم
گر خواری به پایت وانگهی
تیری زند دیدگانم پر ز اشکی
گر دردی هجوم آورد قلبی
خنجری نشانه گیرد وجودمی
گر صدایت نا آشنایم روزی
وجودم بر افتد ز اوج کوهی
گر دستت شود غریبه ای
لرزانم از آنکه ترکم کنی
گر دور ز بر من باشی
کنارتم اینرا گوید در من حسی
دو روح در یک بدن
سازندهء زندگی برای هم
هستی من ؛ هستی تو
هستی تو ؛ هستی من
فرار مغزها یا تکامل مغزها
افکار بسنده کند جهانی دیده بگشا
پیشرفت در برگیرد ز هوشیاریها
مرهم نداشتن گسترش یابد در ذهنها
ذهنی هوشیار رسد به نقطه ای والا
هماندم فرار مغزها به تکامل مغزها
آنچه بیند در مرحله اول دیدگان
آثار اوج مرحله شود ریشه یاب
گشوده شود پی در پی سدها
تکامل اوج رسیده به لحظه ها
رساند به اوج هستی اندیشه آزاد
گذرمراحل چگونه خود کن انتخاب
یکی بینی نکته سنح و صبور
دیگری بی ملاحظه و عجول
آنکه رسد با صبوری و متانت
در یابد مراحل مثبت با استعانت
وانکه بی ملاحظه و عجول
خود را بیند عمری در چاه گود
فرار مغزها یا تکامل مغزها
افکار بسنده کند جهانی دیده بگشا
نکات کوچک و بزرگ زندگانی
پیش پائیست، ما ندانیم
گر کنیم رعایتشان، کم و بیش
بساط زندگانی از نو بسازیم
گر کنیم نکات را بی توجهی
زندگی کشانیم رو به تباهی
چشم باز کنیم صبح سحری
در آن لحظه کنیم یاد خدائی
بعد انجام امورات زندگانی
لطف به خانواده با روی بازی
رعایت نکات زندگانی
نباشد ما را محتاج دیگری
ندانی حفظ کنی رازت را
بدان دگری برملا کند آنرا
دخالت به زندگی دگران
شوی رسوا از خبر چینان
خوش داری ز غیبت کردن دگران
حرفت شنو ز حرف دگران
بی حرمتی کنی به دوستان
بی حرمتیت شود از دیگران
خواهی اذیت و آزار دگران
دهد پاسخت خدا ای نادان
شودخانه ای سرد ز دخالتت
خداوند لرزاند آشیانه ات
هر آنچه از این دست دهی در زندگی
بدان با دست دیگری پس گیری
پیشه کن فیض و حکمت الهی
تا ز قدرت خداوند برایت آرامشی
چند نکات ریز و درشت زندگانی
رعایتش رساند ترا به آنچه خواهی
زن قداست
زن یار وهمدم آدم
زن عشقست
زن مهرست
زن محبتست
زن روح آرامشست
رفتار با او به لطافت طبیعت
نوازش او با برگهای ریحانست
او سرشار از زیبائیهاست
زن زیبا صفت
زن زیبا پسند
چهره زن ز صوَر قرشتگان گرفته نشأت
او را باید نوازش کرد
او را باید که خواهش کرد
او را که باید تحصین کرد
زن بغض آرام اما بجا مانده که فراموش نکند
در خود ریزد تا ترا ناراحت نبیند
دل زن همچون شیشه ای زود شکن
هرگز نشود جمع که پیوندی زن
زن ز طوفانها بیزارست
زن ز خشونتها گریزانست
مهر و محبت تو مرد
او را تا قداست میبرد
خشم تو مرد او را ز هرچه گریزان کند
در کنارش باش زن بهترین همدمت
زندگیت را آرامش و صفا دهد
این هم از فیض خداوندست
که زن صبورترین مخلوقست
امروز ایران من نهاده شد به نام پزشک
به نیک نامی گسترده جهانی نام پزشک
مداوا کند با انسان دوستی دردم پزشک
بیرون کشد ز جسم با تبحر زهرم پزشک
چون کندمرده ای را زنده به حیات پزشک
این فیض خداوندنام نیک سرشتان پزشک
دور زمانی اما نام نیک بوعلی سینا پزشک
همیشه هست در ذهن و بیان ما پزشک
دلسوزی چون مهر خدا بر سر بیمارپزشک
روح و روان مداوا کندجسم و جان پزشک
ز فیض خدا قدر دانیم وجود با ارزش پزشک
ناجی مابرانگیخته شدوجود با ارزش پزشک
گسترده شد بر جهانی نیک نامی پزشک
روز پزشک را به تمام پزشکان خوب و محترم جهانی تبریک میگویم
تا زمانی محتاجه سر به راهه ؛ این انسان سرکش
دستش به دهانش میرسه گمراهه؛ این انسان سرکش
خوب میشد چه بود ونبود ثروتی
ثابت ماندهمیشه در یک شخصیتی
طرف بینی نیست چند صباحی
رسیده به ثروت کلانی
نه خانواده بیند نه آشنائی
توی لاک خود نکند به کسی توجهی
از سرغرورکند شب و روز غرو لندی
وه چه شده طرف دستش رسیده به دهنی
نبیند دور و برش را به نیازی
توجه کمی هم برای کارراه اندازی
غرور سر تا پایش را گرفته ؛این انسان سرکش
همه باید کنند به پایش کرنش ؛این انسان سرکش
از دیگران دارد انتظار التماس ؛این انسان سرکش
آنچه حقشان؛ گیرند با التماس ؛این انسان سرکش
خدا نکند نان کوری روزی رسد به ثروتی
که حتی پشت پا زند به عشق دیرینه ای
همه را خواهد نگهدارد زیر سلطه ای
عذابشان دهد به نان کوری خویش
فقط پول شود همدم دیرینه اش
نفهمد چه ها هست نیازخانواده اش
فقط پول شود ملاک شب و روزش
نداند چه باشد نیاز وجودش
دنیا پرستی شده کار او؛ این انسان سرکش
خرج خانواده شده گره های کور؛این انسان سرکش
بیگانهء قدر ناشناس را کند خرج نابجا ؛این انسان سرکش
زبانش گیرندتا زمانی که دهد پولشان
رفع شد حاجتشان ارزشی ندارد او برایشان
هر چه به سرش آمد از قدیم؛این انسان سرکش
باز هم تکرار کرد و هنوز نفهمید ؛این انسان سرکش
عمریست می بازد زندگی را همچنین ؛این انسان سرکش
با دلی پر ز کین وستیز ؛این انسان سرکش
بشنو نباز زندگی تو اینچنین
احترام تو به ثبات شخصیتی
زمانه در گذرست بکن ز گذشته یادی
کجای اموراتت بوده اشتباهی
پیش از دیگری باش برسر خانواده چتری
تکامل بده لحظاتشان را ؛ بعد دیگری
چشم بصیرت بگشا ؛ کن به آنان توجهی
بدان چیست نیازشان در گذر زندگی
حق آنان را نکن خراج دیگران بیهودگی
که در دنیا و آخرت مسئولشان شوی
آنکه همراه توست خانواده توست
پا سوز و دلسوز تو خانواده توست
آنکه رفته به بی وفائی
چه هاگفته زقصه جدائی
زبانگیر من و تو شده ورد زبانش
تا که دائم حیله کند در اموراتش
قدر نداند او نیست به یاد ما لحظه ای
فقط به سود خویش کند زبان بازی
به دل دگر ننشیند صحبتش
چون کندزبانبازی با مکرش
دو روئیهایش بر ما ثابت شده
به خیال خودش ما را میفریبه
گر نالی ز بخت خویش نا بسامانی
بدی بخت توست ازدیگران طمعکاری
تو دانی ندارند ز تو نیاز مادی
چرا که در بر دارند ثروت آنچنانی
راضی شوند از ثروت خود خرجشان
کم کنند دست درازی به زندگی ما
کنند ز ثروت خویش خرج گزافه
ز پیش تو کنند ز نداری دائم ناله
ترا با زبانبازیهایشان کنند سربراه
هرچه که دارونداری ریزی به پا
نشی آگه ز احوال خانواده
کنند ترا به راحتی فریبنده
کمی به خود آی ای سرکش
نخور فریب شیادی کن ترکش
گر به تحمل اموری کنم اجرا
رضایت خداست و تو اجبار
راضی نگهدار خانواده را
نکن سرد تو گرمی کاشانه را
جاده را طی کنم به آخر
به امید رسیدنی باز هم
چه فرسوده ندائی میسراید
جاده میرسه به بن بست
قصه ما تموم شده
جاده برام غریب شده
فزصتمون چه کم شده
حوصله ها چه سر شده
دلبستن چه آسون شده
دل کندنه که سخت شده
جاده صدایم کرد روزی
وانگه مرا کرد راهی
جاده امید داد به زندگی
قولی شد که نداره انتهائی
گذر سرما و گرمای جاده
گذر بهار و پائیز جاده
فرسوده کرد زمانه
همان ندائی که شده فرسوده
خدا امیدم را نگیر
بگذار بماند بهار دلی
حاده صدایم میکند
بگذر ز غم رهایم میگند
قصه هنوز ادامه داره
زندگی هست پر ز خاطره
جاده انتها نداره
این دل من و توست که بی قراره
فزصتمون چه کم شده
حوصله ها چه سر شده
خدا امیدم را نگیر
بگذار بماند بهار دلی
گر حرمت حریمها حفظ شود
دنیای ما آدما گلستان شود
هتک حرمت باعث آزار شود
کینه ؛ ستیز به همراه آورد
دنیای انسان دوستی به
که جدا باشد از این غافله
دنیای روحانی من و تو
با فاصله از این مراحل جنگجو
ارزش وجود انسانی
هست به حفظ حرمتی
چشمها باز شوند به حقایق
افکار پاک شوند ز بیهوده دلایل
زبان جاری سازد محبت ها
رفتار نشانه گیرد رعایت حرمتها
گر ظلمی شود به مظلومی
حاشا به قیام که سخت مسئولیم
دنیای ما آدما وقتی شود گلستان
حفظ کنیم حرمت حریمها در جهان
