دفتر شعر من ....

به نیایشــــی پاک، رو به آسمـــــــان 

خواهـــــم از خـــدای کریم و منـــان

خدایا دیدارها شده به «مـــزارستــان» ؟!

 دیدارهــا را کن به خوشی ، در اجلاس

مشتاق به دیدار هم ، اما نه در شیون و فغان

دیدار ها چرا با چشمهـــای زار و گریـــان

خدایا مدیریت جهان،با توست ای مهــربان

سپاری به افلاکیان یا که ابلیس جهت امتحان ! 

خدایا به فراهمی مجالس خوب و خوشـــی ها 

همانا که پسند توست به مجالس ،   دوستی‌ها 

هـــدایت کن ما را به خوشی در گردهمائــی ها 

 وجودی سلامت ، روح و روانی آرام به ضیافتهای مبرا

دنیا ندارد ارزشی ، با کینه ای که قهری بود ز هم

قهر و آشتــی ، یعنی سیاهــی و سفیــدی ز هم 

بــی خبــری ز روزگــار ، رو به خاکستــری هــم 

قهر یعنی دست در دست ابلیس ، تا جدایی ها زهم

قهر یعنی قلبهـا پر ز کینه، به روزگار نامفهوم هم

دوستـی همان حب خدائیست،مهر به قلب‌های هم

چشــم بر هم زنــی، دنیـا همچون ثانیه ها در گـذرست

ماند پشیمانــی ، و بـی خبــری ز احوالات هـم 

او  ، تو  ، من سوی خود ، بی خبر و غافل ز هـم 

روزگاری، بهترین دوستان، هـم راز و همیـار هـم

حـال ، خواسته نشـود حتی لحظه ای به دیدار هـم ؟!

شجاعت آن بود ، ز پیش بهـر عمل خیـر قدم گذاردن

قهــر خــداونـد بـود ، کینـه گـرفتن انسانهــا زهم 

دلهـا شـاد شـود ، غمهـا زدوده شـود ز دیـدار هـم

جو آسمانــــی را ببین ، هست طوفانـــــی

به امـــر خدا ابرهـــا هستند ، در جابجائی

گر ابرهــا چتــر زده ، به مهمـــانی شهری

با بـــادی و نسیمی، پیش رو جــای دگری

گر به خواست خـــدا به فصل زمستانــی

بارش برف و باران همه نزولات آسمانــی

گوش کن صــدای باد، نوازشگر طبیعتــی

گــاهی زوزه ای یا سوتی به رانش ابــــری

به نسیمی اکسیژن، جایگزین فضای آلودگـی

نفـــس تـازه کـــن، ز بهــــر هـــوای پاکــــــی

افکار اندیشـــه کند ، به وضعیــت اقتصــادی 

زندگی همــوار شـود،به وضعیــت اقتصــادی

سختـی‌ها سهــل شـود ، به اصـول اقتصــادی 

آرزوهـا بـرآورده شــود ، به اصـول اقتصـــادی 

صـرفه جوئی و همتراز باشد ،اصـول اقتصـادی

آنکه قنـــاعت پیشه کرد به اصـــول اقتصــادی

زندگی بر پایه آبرومندی ، به وضعیت اقتصادی 

به حق خــود قـــانع شــد، به اصـول اقتصــادی

عاقبت بخیری، ز قنــاعتـی به اصول اقتصــادی 

چشمداشت به مال دگـــری و دوری ز اقتصادی

عــاقبت، تهیـدست شــود ز حیــله و طمعکــاری

اعتدال و پرهیز ز اسراف و تبذیر به اصول اقتصادی

 پیشرفت سرمایه ملی،در گرو اصول اقتصادی 

زندگــی را بنا کن بر پایه اصـــول اقتصــــــادی 

اقتصــادی برابر با قنــاعت و صـــرفه‌جـــویـی

اندیشـه کن ، تداوم زندگی به اصـول اقتصـادی

به خواب غفـلت،با ندای افلاکیـــان

به بیـــداری ،باز کنـــم دیـدگــــــان

با ندای مــــؤذن، شــوم هوشیــــــار 

ز غفـلت جـای بر کنـم، سـوی نمــــاز  

ندای مؤذن ، ز گمراهــی، راه نجـات

برد جسـم ، روح و روان سوی خـدا

نـــدای مــــؤذن ،آرامش جــــانهـــــا

نــــدای مـــؤذن ، هست رهنمــای ما

کــاش می شــد صـــدای ابرهـــا را شنید 

کــاش می شـد نــزولات ابـــرها را دیـــد 

ابــرهـــا بگوئیـــد دعــای خیــر کـدامیــن

مـــردمــان پاکـــدل، تــــوده هــای برفــی

به ســوی خود کشـــانده به خوشحـالــــی

بر پهنــــــای آسمــــانشـان ، زده چتـــــــری 

دعـای غربتی ها یا کــدامیــن دعـای خیری

نزولات را بـــرده با توجــــه بــه خــدائــــی

به بارش ازدیاد برف، زمین دارد تقاضـائــی

کل آسمان شهـــرم را ، ای ابر بگستـرانــی

فقط بوی ســوز و ســـرما آید به مشـــامـی

هوای سرد و خشک ، آرد حال را به کسالتی

کشــورم خواهـان برکــات، به بهــره برداری

                 کجـاست بارش نقــره فـام برف زمستــانی

*دلـــــم یک زمستـــان پر بارش می خـــواهد

یک برف ، یک کولاک به وسـعت تاریخ که ببارد*

به یـــــــاد گذشتــــه هــــای خیـــــــلی دور 

بــــارش بـــــرفهـــــای آسمـــــانی، ز راه دور

انگـاری به مـا نزدیک بود ، خدا همچون نــــور

بـــرکــــاتـــش فـــــراوان بـــود ، روز به روز 

یــادم آید روزهـای شیرین ، گـذشت چه زود

به زمستـان بارشـهای بــرف بود ، زود به زود

آنقدر می بـارید و می بـارید تا رسـد به بالکن

ز کودکی با برفها، سازنده قـارهای جورواجور

به ضخـامتی ، همـچون دیـواره های تو در تو

شمعها روشن می کردیم در قارها کنج به کنج

یادم آید روزهای شیرین، دریغا گذشت چه زود

زحمات پر مهر، امیدبخش پدر و مادر ، گذشت افسوس

امیــد به رسیــدن ، دلهـــایمان شــــــود پر ز نور

نشانه های خدا ، تنها نیستیم ، در خلوت خویش ز نور

ســــادگــی،یعنــــــی بی ریـــــائـی

ســــادگـــی،یعنـــــی با خـــــــدائــی

ســــادگـــی،یعنــــی با صـــداقتــــی

ســـادگی،یعنـــی اصـــل دانـــائـــــی

آنکـــه آگـــه شـــد به حقـــــایقـــــــی

انتخــاب حق شد،صدق و صداقتـــی

به ســـادگی،نباشد هـــرگز گرفتــــاری

نه غم و غصه ، نه ترس و دلــــواپسی

سادگی ، سپارد امورات را به خدائـــی

خدائی که از قبل، امر کرده به وظایفی

آنکه به انتخاب نفس، در حیله و مکری

به فکر خود همین ره درست در زرنگـــی

نداند ز خود شیفتگی ، مهر زده به باختی

دنیــا و آخـرتش ، رفتــــه به فنــــائــــــی

نداند، دستی بالاتر ز او، آنهم دست خدائی

خـدائــی که پــدیــد آورد شــــر و بـــــدی

شـــر و بــــدی برای امتحان ، مخلوقـاتـی

مخلوقی که ز کبر و غرور ، گم کرده راهی

عــاقبت شـــر وبـــدی ورود به جهنمـــــی

عاقبت بی آلایش و خوبی، بهشت بـــــرین

عــــــوض داره، گلـــــه نداره

گر خوبی کرده خوبــی دیده 

عـــــوض داره، گلـــــه نـــداره

گــر بـــدی کــرده بــدی دیده 

عـــــوض داره، گلــــه نـــداره

حقـــــه بـاز ، دزد و کلــــــکه 

عـــــوض داره، گلـــــه نــــداره

دروغگــــــو و فـــریبکـــــــاره 

عـــــوض داره، گلـــــه نــــــداره 

ریسمان ، آسمون بهم می بافـه

عـــــــوض داره، گلـــــه نـــــداره

ظاهراً خوب، پشت سر پر ز غیبته

عـــــوض داره، گلـــــــه نـــــــداره

از تــــــــــرس عقــــــرب جــــراره 

به مـــــــار غـــــــاشیه پنـاه میبره

عــــــــوض داره، گلــــــــه نــــداره

گـاهــی گـــــذشتــه را بنشیــن به نظـــاره

ببیــن کجـــای کـــار، خبـط و خطــا بوده

کـــه امــروز ز نــدامـت ، دلــت معـــــذبه

چشــم پوشــی ز خوبیهـا و دلــی شکـسته

یا که حقی ناحق شده که وجـدانت معذبه 

تا تیــر رس بی انتهای الهــی باز کن دیـده

هرگز بر دل ننشیند خوبیهائی که تظاهریه

لاجــرم بر دل نشیند هر آنچه از  دل بر آمده

صدای لرزان،نشان از کاهلی فکر نسنجیده

آنچــه در نظر نیست ، عـاقبت کـار خطـیئه 

گر وجود خدا را مد نظر باشی ، بی وقفــه

گر با ایمان باشی به زندگی در این فاصــله

هرگز دلی نشکند ، نشود ضایع ، به روزمـره

تا که هست فرصتــی ، وقت جبران پذیـریـه

نه ســوءاستفـــاده ، بلــکه استفـــاده بهینـــه

جلب خشنودی کامل ز حقی ، که شد نادیده