دفتر شعر من ....

در نگاهش خستگی را میشه دید 

ترس یا اضطراب را میشه دید 

او که دم از ایمان به خدا میزد

لحظه ای سستی ایمان را میشه دید

گر ایمانت به لطف الهیست 

پس این همه اضطراب بهر چیست

گر خواهد نگهدارد، لای سنگ شیشه ای

پس با توکل به خدا، بسپار به او زندگی 

بار سفر، جاده های پر خطر 

خانواده هم فکر و هم نظر 

گاهی خواهی تنها روی سفر

با خانواده کنی سیر و سفر

افکار، آزاد سازی در سفر

نفسی، تازه کنی در سفر 

نخواهی همراه گیری افراد دگر

در تاسف، برخی اویز شوند به سفر

خستگی، صد چندان شود حین سفر

فضای ماشین بسته تحمل غریبی اجباره

خواهند همراه خانواده خود روند سفر 

کم باشند مزاحم دیرینه برای هم 

گذر زمان در حین سفر

حرفها که شوند رد و بدل

افکار و رفتار به تناقض رسد 

کینه ها بوجود آید ز همدیگر 

هر که با خانواده خود رود سفر 

کم باشند مزاحم دیرینه برای هم

مجلسی دعوتی خواهی روی، خواهی نروی

سر آغاز انتخاب تو در مجلس، به رفتنی 

اولا میزبان با تقبل زحمات، بعد برایت داشته ارزشی 

هر چند به مجالست نداده اهمیتی،دعویشان بودی به گروهی

حتی برای حضور نداشتن، نه پیغامی و نه اطلاعی؟! 

بلی گذشت، از تو بوده به رفتار اجتماعی 

تقبل کردی دعوتش را به قرار و حضوری 

حضور در مجلس و شاهدبعضیها به جو گیری

یکی، دو تا از اقوامش را به دیداری 

در جمع نشسته و دائم کند سخنرانی

حرفها از قدیم و به روز اما تکراری

صدا را اندازد به پشت حلق بافشاری

خسته کند اطرافیان را به سخن تکراری

کسی باشد بگوید به آن شخص ای فلانی

تو هم هستی چو ما در این مجلس، میهمانی  

گر رسیدی به تکامل سنی ، دریاب تکامل عقلی

کم گوی و گزیده گوی،جمع را نرسان به خستگی

تا ترک نشود مجلسی، که در آن هستی

نشود از تو برایشان، خاطرات خستگی 

گر هستند، دور وبرت افراد به سکوتی

ملاحظه کن توهم به ارزش شخصیتی 

گر خواهی حرفها زنی به زیادی 

از تو بر آید سخنها هم به اشتباهی 

رنجانده شود دلها از تو به سخنرانی

به جا مانده اعصاب خوردی و سر دردی

بعد شاکی هستی به خدای خویش

چرا نظر نکند به تو از لطف خویش

بدان درحرفهایت شده خالقش، دلریش

دلها شکسته،رنجانده همه به عقده خویش

در این مواقع سکوت بهترین گزینه ای 

در جمع نشسته،نکن خسته با حرفها همان تعدادی

یک دسته گلی که با بو کردن آن دهد احساس آرامشی

بهتر از یک خرمن گیاه بی فایده ای

بخوان و پند گیر از شاعر به زیبایی کلامی

(( کم گوی و گزیده گوی چون در تا ز اندک تو جهان شود پر ))

کاش اشعارم،برگهای صفحه کتابی شه 

پشت سر هم جمع بند،کتاب شعری شه

روزگاری به یاد من ، خوانده شه 

به درگاه خدا ، طلب آمرزش شه

گویند  ، پشت این کلام شخصی بوده

با حس پاک،قلم در دست حقایق گفته

گاهی خواندن اشعار یادی از خاطراته

گاهی از دلتنگی گاهی روزهای شادیه

گاهی اشک،فرود نیامد که کلام شعر شه

گاهی سکوت،صدا نشد که سطر شعر شه 

گاهی تبسمی تلخ، پشت کلام شیرینه 

شعر حرف دل بی زبان، گاهی پر درده

گاهی از شادمانی در پوست نمیگنجه

شعر میشه سطر به سطر بیان دقایقه

کاش اشعارم ، برگهای صفحه کتابی شه 

پشت سر هم جمع بند، کتاب شعری شه

ایران دو  ،  رقیب صفر

هیجان بازی دو رقیب در زمین بازی

از دور دیدن آسان ، سخت گذرد در زمین بازی 

گاهی سرنوشت ساز شود، هدف ضربه توپی

دروازه رقیب، باز شود به افتخار ایرانی 

هیجان بیننده و قضاوت‌های پی در پی

شیرین کاشتن دو گل به دروازه رقیب 

سرافراز هست به همه جا ایرانی 

درود بیکران بر تو باد غیرت ایرانی

خداوند ، خلق کرده از قدرت خویش

زمین وآسمان وجهان، به میل خویش

خواست، که قدرت نمایی ز بازوی خویش

روح القدوس دمید به انسان هنرهای خویش

یکی خطاط، یکی نقاش، یکی شاعر از پیش

یکی آوازه خوان، یکی موسیقیدان از بهرخویش

یکی خیاط، یکی کفاش، هنر هرصنفی به حرفه خویش

یکی دکتر، دیگری پرستار،ناجی هر انسان و موجودی 

آن یکی استاد و عالم به تکامل فکر بشری 

خدا هرگز دنیا را کیش و مات نکرد به میل خویش

هر انسانی، آزادگی گرفت ز پیرامون خویش

یکی، خط را لوح کرد به خوشنویسی 

یکی، مناظر جهان با سلیقه به ترسیم

یکی، شعری سرود ز روح پنهان خویش 

یکی، ترانه ها ساخت، به زیبائی صدای خویش

دیگری،آوای موسیقی، ز آوای طبیعت خدای خویش

خواست خدا بود به انسان، هنر کل الاجمعین

روح القدوس دمید به انسان، هنرهای خویش

آنچه فهمیدم از دنیا چه بود 

تغذیه جسم،روح و روان بود

رو به قبله، خواستن از خالق مددجو

گشایش امورات، پنهان داشتن عیوب

گر بدانم  ، هدف خالقم به خلق وجود

انتخاب هدف، رهم از پل صراط عبور

همه خواهند دامنگیر هم شوند به وقت عبور

ندانی حالا، روز واپسین به لطف خدا، شود عبور

حیلت رها کن و ببین راه از بیراهه کدامین سو

رهنمای ماست خداوند به کتب آسمانی، بیاموز

از روشنایی فکر و طریقت،  به زبان مادری تو

زبان عربی را بگذار، خواندن قرائت به صوت

به زبان مادری بخوان معانی و بدان تو و بفهم تو

چه خواسته از تو برای سعادت وعاقبت بخیری تو

نباش لجوج ای انسان که به ثبت در لوح تقدیر تو

گر، نی به دستورات،به رسوائی اعمالت به روز

خود دانی بهشت برین در بر دوزخ از آن تو

آزاده ای  در کلام و به  لطف الهی ، تو

انتخاب با تو،گزینش بد و خوب از تو

عقل سالم رود سوی سعادت خود،

زهی به نا سالمی گزیند دوزخ خود

آنچه فهمیدم از دنیای فانی چه بود 

انتخابی درست ، به واپسین روز

گذری لرزان از پل صراط عبور

مهاجرت پرستوها              ^^      ^^             ^^                    ^^                         ^^                  ^^              

سردسیری هوای شهر،                            ^^                        ^^                       ^^                  ^^

مهاجرت پرستوهای شهر.                                ^^                          ^^                       ^^

پرستو ها طاقت سرما ندارند                ^^                    ^^                              ^^

به سوز و سرمایی زود شکنند.                            ^^                      ^^                       ^^               ^^ 

شتابان، پروازی به سوی هوای گرم.                               ^^                          ^^

جائی که زندگی برایشان امید بخش.                ^^                      ^^                         ^^                ^^

آسمان نشان از پروازی ، آزادی بخش.                            ^^                        ^^                     ^^

هر سوی آسمان روی آزادی،جریانست.             ^^                         ^^                      ^^                       ^^

زمین در بند و محدود، گاهی بن بست.                      ^^                           ^^                        ^^

پرستوها بی وقفه به پرواز شادمانند.                ^^                  ^^                         ^^                         ^^

به زیبایی پرواز ، در آسمان نقش زنند                          ^^                         ^^                      ^^

باری تعالی ، در زندگیشان  هدایتگر.                                             ^^                       ^^                      ^^

به دنبال جایی آشیانی گرم و راحت                                                

باشد،  زندگی به دنیا  طی و گستر                                                                                   

پرستوها همه به زندگی، امیدوارند

نه گذشته، نه آینده همه در حالند

منم انسان، گذشته که گذشته 

فردای آینده هم ، هنوز نیامده

حال امروز، کنم شاد وسلامت 

برگه برنده  ،  دهدم خداوند

 دنیاطلبی،ندارد ارزشی با حرص ولعی

هست فضای دنیا همچون  ،  قفسی 

خدا داند کی شود ،ترک این وادی 

همانا نباشد، دگر به دنیا وابستگی

روح کنده شود ز جسم ، رود به رهائی

سوی حق، هرگز نگاهی به پشت سری 

پشت پا زند ، به بد و خوب دنیوی

بس که دنیا را دیدم به بی وفائی

زندگی دیدم از کودکی به بزرگسالی

هر که فکر خویش، بهر سن و سالی

گر خواسته شدم ، به جبران تنهائی

بد آدمی شود،کسی که خواهد حقی

دندانها به گردی، برای بلعیدن حقی

حـاشا که خواهند، حقی به ناحقی

هستم، تا توانم هست در وجودی 

هرگز نگذارم پایمال شود ، حقی

هرگزظلمی به ضعیفی یا در راه ماندگی

گویی حقیقت گو ، حقیقت جو

بگو ، حقیقت تو چیست به گفتگو

چه خواهی بدانی، چه خواهی بخوانی

حقیقت آنکه نباید در گذشته بمانیم که ماندیم

حقیقت آنکه خاطرات را باید زدود ، که نشد

گر بهتر از گذشته می‌بود حال و روزگار 

پشت پا می‌زدیم به گذشته های روزگار

زمانی ده شاهی و یک قرانی و یک ریالی

یک تومانی ویک هزاری،میلیون بود پر ارزشی

حال میلیون به ارزش تومان روزهای قدیمی

ندارد سکه` روزگار به روز ایرانی ارزشی

زمانی حقوقم دویست تومان در هفته ای

اول ماه،خریدم تیشرت  و جوراب وکفشی

چون به زمان ما بود پول ، با ارزشی 

حال ممانعت کنم خرید، به گرانی جنسی

خریداری میشد ارزان و با دوام اجناسی

حال چه گران باید خرید پرپرو، اجناسی

چه خوب میشد امید را زنده کرد در مردمی

وضع را سرو سامان داد به سیاست اقتصادی

پول ایران کشورم ارزشی بالا رود، به جهانی 

حتی یک ریالی قدیمی، روزی شود با ارزشی

که با آن خرید آب نبات چوبی.