دفتر شعر من ....

اهدناالصراط المستقیم،

خدایا به راه درست هدایتم کن 

اهدناالصراط المستقیم،

کدامین راه درست من باشد

اهدناالصراط المستقیم،

همان راهی که انسان را به تکامل رساند 

اهدناالصراط المستقیم،

همان راهی که ظلم وستم نباشد

اهدناالصراط المستقیم،

همان راهی که زمانه به نام شد، حقی پایمال نشود

اهدناالصراط المستقیم،

همان راهی که دروغ عادت جامعه نباشد

اهدناالصراط المستقیم،

همان راهی که نگاهی به گناه آلوده نشود

اهدناالصراط المستقیم،

همان راهی که گناه عادت جامعه نباشد 

اهدناالصراط المستقیم،

همان راهی که انسانیت نمیرد، درک شود، تدبر شود

اهدناالصراط المستقیم،

همان راهی که چاره اندیشی شود گره از امورات گشوده شود

اهدناالصراط المستقیم،

همان راهی که فریاد حق به ثمر نشیند

اهدناالصراط المستقیم،

همان راهی که دل و مرام به زلالی حقیقت صاف شود،

اهدناالصراط المستقیم،

همان راهی که دیده بصیرت باز شود خدا را دریابد

اهدناالصراط المستقیم،

همان راهی که آسان شود، پشت پا، به نفس اماره زده شود

اهدناالصراط المستقیم،

همان راهی که خدا جوید خدا خواهد، طالب خیر و نیکی باشد

اهدناالصراط المستقیم،

همان راهی که خدا اول و آخر کلام و انجام وظیفه باشد

اهدناالصراط المستقیم  . 

زیبایی فصل سرما ، بارش زیبای زمستانی

خدا را سپاس ازین همه جلوه های زیبایی

  به تو ، ز جانب خدا گر داده شد نعمتی

شکر گذارش باش، افزون شود ترا نعمتی

* شکر نعمت، نعمتت افزون کند

کفر نعمت از کفت بیرون کند ،

مثنوی زیبای مولوی*

*شکر درگاهت خدایا زان که جانم داده ای

نعمت افزون که بی حد است آنم داده ای

بـهـره مــنــدم کردی یارب از تمام نعمتت

بـاز بـنـمــودی بــرایـــم درب های رحمتت

شعر زیبای سعدی*

گر زمستانی سخت گذرد به حال خویش

بهار وچمنزاران و پر شکوفه در فضایی

تابستانی زیبا و پر محصول به صفای خویش

تنفسی کامل در هوای پاک هر فصلی

نشود خشکسالی، به فضای هر فصلی

درخواب ناز ، آرام آرام میزند بر پنجره اتاق

لحظه پر از سکوت، اما هیاهوی فرود برفها

به زیبایی سپیده ای درخشان،

آرام آرام فرا گرفته زمین و آسمان

در این سکوت زیبای شبانه،

فرود آمدن نعمت برفها دانه به دانه

سجده شکر به  درگه  خداوند جاودانه

قدر ، بدانیم از اینهمه قدرت زمانه 

گذری از عمر ، اما دلها همه کودکانه

بظاهر همه در کبر و غرور ،اما به ذات شاد و متواضع 

بارش زیبای برف به زیر تشعشع لمپای برزن و کوچه

 زیبایی فرود آمدن ابشاری از سخره ها، به دیده

فکر و یادم فقط به شکرانه خداوند جاودانه 

عنایتی کرد نعمات را به خاقلش ، از محبت دوباره

سپاسگزاریم به زیبایی بارش برفهای زمانه

نیایش ما به بالا رود،  فرود آید بر ما از خداوند رحمتش

گر باشد ترازوئی به عدل

معاملات هم، به ترازوی عدل

گر داروی وایل  ، تقسیم شود

یک به سه، هر جلسه مداوا شود 

خرید دارو ، هفتصدست به عدل. 

 انصاف نباشد ، دارو ضرب سه شود

کاش همان داروی اصل، صرف شود 

خدای ناکرده  ، دارو بدل  نشود

به درست کرداری و صداقت، شک نشود

    گر با کوری دست به کاسه شود 

خدا را منظور و شاهد داند به عدل

روزی پشت پرده ها حساب شود

حلال و حرام، همین دنیا مکتوب گردد

حق الناس هم به روز جزا حساب شود

دی، بهمن، اسفند 

به یاد دوران گذشته،  

چه جوی داشت نزولات آسمانی 

بارش زیبای برف بر زمین 

چه انسی داشت آن زمان برف، به کودکی

همچون بالهای ریز ریز فرشتگانی 

می نشست دانه های زیبای برف بر چهره ای

قصه میگفت از رسیدن آسمان به زمین 

نجوای آرام و زیبا، زمین هم پر طنین

صفای بهار و تابستان به بارش زمستانی

طبیعت پر از امید به زیبائی زندگی

یلداها گذشت ، یکی پس از دیگری

هر یلدایی شد خاطره هائی از دورهمی 

چالشهای زندگی هستند گاهی 

انسان را می کشند به چالشی

در زندگی، سردر گمی ، گاهی

به هر سوئی ، باز نشود دری

این همان سان، چالش زندگی 

به درگاه خدا، که نیایش کنی 

تو هم با حوصله و صبری

با گذر چند صبا در زندگی 

باز شود درهای بسته روزی 

هماندم در توست، تولد دگری

 از عنایت خداوند از هر سو نوری 

 همان امتحان من و توست گاهی

گذر زندگی آموخت ، مرا به حال خویش

گر دیدی مرا فرشته ای ، به چشم خویش

آن فرشته در توست ، ز اعمال خویش

گر دگران دیدی چون دیو ، به چشم خویش

آن دیوان ز اعمال توست، باش سازنده خویش

پیامها از طریق من و تو هست به الهام خویش

دریابیم ، لحظات را به اصالت خویش

 « کفایت هست » 

زیباترین واژه ای که، نجوای گوشم شد

 پی ، به معنی این واژه گذر زمان شد

به ذهنم آید برگی ز شاخه ای جدا شد

هماندم که زندگیش ز شاخه بی کفایت شد

دنیا همه به دنیا ماند ، این حکم خدا شد

کجاست کاخهای سلطنتی و

تخت جمشید هم ویرانه ای شد

پند گیریم ز گذشته تا به آینده، چه ها شد

مادها، هخامنشیان، سلوکیان، اشکانیان،

ساسانیان، امویان، عباسیان، طاهریان،

علویان، صفاریان، سامانیان، ال بویه، 

غزنویان، سلجوقیان، خوارزمشاهیان، مغولان، 

ایلخانان، تیموریان، صفویان، افعانها،

افشاریه، زندیه، قاجاریه وپهلوی 

یا منفورترین شاهان چون، 

ناصرالدین شاه، فتح علی شاه قاجار،

سلطان محمد خوارزمشاه، شاه حسین صفوی،  

ویا محبوبترین شاهان چون، 

کوروش کبیر، داریوش بزرگ، انوشیروان عادل،

شاپور اول، شاپور دوم، مهردادکبیر،ارد اول،

شاه عباس کبیر، نادر شاه افشار، کریم خان زند

چه ها شد، هر کسی به بانک خویش به دنیا، اما نماند

دنیا، به ابدیت تصوری بود، اما نماند 

آنکه ظلم کرد گرفتار به دنیا ماند 

انکه عدالت پیشه کرد او هم نماند

ظلم ظالمان، دنیا و اخرت از دست بداد 

عدالت عدل پیشگان، دنیا و اخرت چون گلستان

ظالمان از حرص و ولع دنیایشان چون جهنم 

فرو روند قعر آتش، عاقبت در صحن محشر

ظلم هرگز پایدار نماند در دنیا و آخرت 

آنکه دنیا و آخرت کرد از آن خود، عدالت پیشه بود در کار خود 

صدق و صداقت، در گفتار خود، بوده تابع امر خدای خود

جمعه های بهاران، تابستانها، پاییزان وزمستانها گذشت

از اعتقاد پاک ما، در این انتظارات چه گذشت

بس که در دعاها، مناجاتها خواندیم و در انتظار ماندیم

به گوش و جان ، یاور همیشه مومن را زمزمه کردیم

  دل از غروبها کندیم  ، دل به طلوع ها سپردیم

بلکه به خود ، نشانی از فرجام دعاها دریابیم

به کدامین ره آئیم که به مقصد رسیم 

گذر زمانه از کفر و به اصل خداشناسی رسید

هنوز لحظه ها در انتظاریم 

که از آستانه الهی فرود آئید

اللهم عجل لولیک الفرج 

میشود طبیعت را با شعر سرایید

از آسمان گفت و ماه و خورشید

به نقش سپهر، ستاره، ماه و خورشید

تشعشع انوار، شب ماه و روز خورشید

ماه پشت ابرهای پراکنده دهد نوید 

تشعشع نورش میدهد به دلها امید

چون چشمها را جذب کند به زیبایی

رسیدن به اوج خدا در آستانه پروازی 

می برد روح را به سوی خدای خویش

از نشانه هاست به وجود خدای خویش

چشم بصیرت باز، به اجرام آسمانی

نشانگر قدرت لایزال خدای جهانی

به نظم چیده شد هر کره در فضای زیبایی

به سردی و جوشان شد، اما زیباترین کره، زمین

چون عطارد، زهره، مریخ،

اورانوس، نپتون و مشتری

به گرمی خلق شد به فضا نزدیک کره زمین

 نپتون، اورانوس،زحل، مشتری، 

به سردی خلق شد سیارات بیرونی

هر کدام به وجود خاص خود به الوانی 

نشود تحمل این کرات به زندگی انسانی

ستارگان تزئین شدن به زیبایی چراغ آسمانی

نوازشگر دیدگان انسان و امید به زندگانی

زیباترین به خلق خدا شد ، کره زمین

زیست انسان به دما و وجود کره زمین 

با آشنایی کامل به سرشت انسانی 

نکند دائم ز موقعیت خود بهانه ای 

هر دم پدید آورد نعمات، برای سرگرمی 

گذر عمر سهل وآسان شود به کره زمین

تا به تکامل رسد از گذر لحظه ها انسانی

قدرت نمایی کند، خدا به جهان خویش

غرور و کبر و بزرگی فقط خاص الهی

همان خدا که تمام لحظات، حامی انسانی