دفتر شعر من ....

دانی پرنده  پرش ریخته

                     چون آزادی به خود ندیده

افسرده شده،حالش سکوته

                  گوشه قفس ، کز کرده

ای عشق رهایش کن

                       آزادی به کامش کن

بس دید همنوعش آزادند

                       از بهر آزادی خوش و بی تابند

ز دل ، قرارش سر شد

                         در گوشه نشسته پر پر شد

ای عشق رهایش کن

                          آزادی به کامش کن