دفتر شعر من ....

گـذر از سبـزه زاران و دامنـه هـای کـوه و دشتـی 

رشته کوههـای طبیعت،همچنان به هم پیوند زدنی

تا بی انتها ، ناهمواریهـای زمین در فضایی که به رنگ آبی 

در بیـابان غربت به دنبال صحنه ای زیبا از زنـدگـی

تـا بیـاسـاید افـکـار را ز خستگـی و بازندگـی

همـرهـان ، یکـی عصا به دست، خـرامان  به کهنـسالی

یکی خسته ز پر کاری، گهی ز ناامیدی به امیدواری

دگـری پشت رول، تا رسـاند جـاده را به مقصـدی

معنـا می شود در همین جـاده هـا، برایمـان زندگـی

جـاده های پر فـراز و نشیب ، پیچ خطرناک، به رعـایتی

خلق انسـانی همـانا ، گـر نشود به رعایت رفتار و گفتـاری

به سقوط مـی رسـد همـانـا شخصیت اصیـل انسـانـی

گـر صبـر پیشـه کنیـم ، بـدانیـم در گـذرست ، زندگـی

همـانا حفظ شـود ارتبـاط محبـت و انسـانـی ، گر خـواهـی