گـــــاهی در جمعی ، اما در جمــع نیستی
کجــائی ای دوست ، ز مـا بیگـــــــانه ای
ز نــام و نشـان ، دگـــــــری خطاب کردی
نه عمــــــدا" که ز عــدم تمرکــــــــزی
اما به گفتمـــان کجــائی، ای جان جانـــی
تو غریبـــه نه ای ، چـــرا که در نسیانــی
هــــر کــه را به گرفتــــــار این روزگــاری
بـود به محیـــط حـــــال ، نه به حضــــوری
هرکـه مشغول گــذر از ســـراشیب زندگــــی
گر ز یاد برد کســانی ، نیست ز او انتظـــاری
به چهره خیـره شد ، چه شده به فراموشـــی
گوئی به عمق نگاه ، خواهد به حل معمائـی
چه داند، گذر روزگار هر کـه باشـد به نحـوی
چه بسا دلیل نسیان او ، پراکنده به افکاری
گــــاهی در جمعــی ، امـــا در جمــع نیستــــی
کجــــائی ای دوست ، آیــا ز ما بیگـــــانه ای
