هماندم که توسل جستم به شفای دردی
با قلب پاکی متوسل شدم به اهل بیتی
به شب پر شور عاشورای حسینی
خلوت خود در نیایشی،به بصیرت عالمی
دیده باز شد ، به دیدار پاک سراپا سبزی
چهره نبود اهل دنیوی، به آستانه الهی
با نگاهی پر ز معنوی ، بهر شفای الهی
تا به خود آیم ، دگر نبود ایشان برفرازی
بشکرانه خدا همانا شفاعتی شد به حضوری
هرگز ز یاد نبرم، آن ،ساعت و دقیقه را لحظه ای
ایمانم به اهل بیت و امام حسین شد ضریب
توسل به ایشان انسان را رساند به پیشگاه الهی
« سلام الله علیه یا ابا عبدالله الحسین »
