به عالم رویای پاک، بدیدم خویش را
جدا دیدم روح ، از جسم خویش را
جسم همچون فسیلی بیش نبود
روح فرا تر از آنچه بفکرم می بود
ترک کرد زمین را تا عرشیانی
گذری کرد به کبریای لایتناهی
روح داشت پروازی بی انتها
گذری از برزخ و الیم وجنان
به گفتاری پاک و خدایی مر شنوا
واضح شد به رخ عالم صحنه ها
صحنه ها غیر قابل وصف، گذر از دیدگان
چه ها دیدم از عالم والایت، خدایا
به وعده های کتب آسمانیت، ره ایمان
حک شد به قلبم کلام به کلام آیات
پس زندگی را گذاشتم به بنا
تا هستم زندگی کنم آنچنان
به غمی و غصه ای نمی ارزد دنیا
در گذرست دنیا در لحظه ها
در رعایتم به تقوا، نباشم لحظه ای به دنیا
امیدوارم، زهی هستم به زندگی سالیان
