میشود طبیعت را با شعر سرایید
از آسمان گفت و ماه و خورشید
به نقش سپهر، ستاره، ماه و خورشید
تشعشع انوار، شب ماه و روز خورشید
ماه پشت ابرهای پراکنده دهد نوید
تشعشع نورش میدهد به دلها امید
چون چشمها را جذب کند به زیبایی
رسیدن به اوج خدا در آستانه پروازی
می برد روح را به سوی خدای خویش
از نشانه هاست به وجود خدای خویش
چشم بصیرت باز، به اجرام آسمانی
نشانگر قدرت لایزال خدای جهانی
به نظم چیده شد هر کره در فضای زیبایی
به سردی و جوشان شد، اما زیباترین کره، زمین
چون عطارد، زهره، مریخ،
اورانوس، نپتون و مشتری
به گرمی خلق شد به فضا نزدیک کره زمین
نپتون، اورانوس،زحل، مشتری،
به سردی خلق شد سیارات بیرونی
هر کدام به وجود خاص خود به الوانی
نشود تحمل این کرات به زندگی انسانی
ستارگان تزئین شدن به زیبایی چراغ آسمانی
نوازشگر دیدگان انسان و امید به زندگانی
زیباترین به خلق خدا شد ، کره زمین
زیست انسان به دما و وجود کره زمین
با آشنایی کامل به سرشت انسانی
نکند دائم ز موقعیت خود بهانه ای
هر دم پدید آورد نعمات، برای سرگرمی
گذر عمر سهل وآسان شود به کره زمین
تا به تکامل رسد از گذر لحظه ها انسانی
قدرت نمایی کند، خدا به جهان خویش
غرور و کبر و بزرگی فقط خاص الهی
همان خدا که تمام لحظات، حامی انسانی
