دفتر شعر من ....

  خود باخته ای گر کنی ، ترک از زندگی    

دست پنجه نرم کن، در پیچ و تاب زندگی

بسیارسفر باید تا پخته شود خامی 

عزیزدار خویش تا باشد به تو یادی 

به شرایط زندگی،توقع کم و بزرگ اندیشی

هرگز نشود تغییر   ،  خلقی به ساز خویش

جویای خود باش، گذر کن ز جاده های زندگی

گر انتقاد پذیری تو، سرچشمه اصالت خانوادگی 

انکه  معیارش، حرف خویش بود در زندگیب

به غرورخویش سرافکنده شد رسید به گمراهی 

آنکه مد نظرش خدا و گذاشت حرمتی

به سعادت رسید ز دعای خیر ، به عاقبت خیری

رها مکن ، زنجیره های سخت و آسان زندگی

همان که ، حقیست برای تو در جاده های زندگی

مراقب دل و دلدار باش، عادت نده هرگز به تنهایی

که خود در بند شوی ، به بن بست های زندگی