دوست بود و یادی از من نکرد
کمال همنشینی را بر من یاد نکرد
زمانه گذرد اگر کارش به من افتد
همان لحظه خویش را در التهاب اندازد
دوست آن بود که در سختی و شادی
همره صمیمانه یار باشد در صداقتی
نه آنکه در خوشی کند دوست را فراموشی
بیاد آورد او را به وقت مسکینی و درماندگی!
