گاهی نیازست به تأدیب خویش
در جمع ، اما تعادل به حال خویش
منفعلی ، به محبت های بی دریغ
نا مستعد برخی، به مهر و مودتی
تا که هستیم قدر یکدیگر بدانیم
به هر سو، جدایی‌ها کرده کمین
ز احوال هم باشیم، به جویایی
گاهی به سلامی،روی خوش ز مهربانی
نه آنچنان دیر، که در رویاهایی
نه آنچنان قریب، که در فگاری
*به حفظ تعادل ، تداوم بخش خویشاوندی*
