شعر ، گفتن احساس درونیست که از وادی دگر، آید
گاهی ذهن در فشارست،جملات شعر بر زبان رانده شود
شعر ، مختصرست ، گاهی یک کتاب در یک بیت بیان شود
در ذهن ، جاری شود ، نا خداگاه بر زبان رانده شود
غزل به غزل ، ترانه شود، چون موسیقی طبیعت جاری شود
شعر ، از منظومه ستارگان به انسان الهام میشود
شعر ، زبانی ساده وسلیس ، بر ذهن نشیند
مخاطب را جذب کند ، اندیشه کند، به وادی عشق رهنمود کند
شعر ، با زبانی روان و مادری ، انسان را با خدا آشنا کند
نیکیها را به یاد آورد ، خاطرات دور را تداعی بخشد شعر ، غزل به غزل ، ترانه شود، چون موسیقی طبیعت جاری شود .
