غروب هر روزی بیان صبح فردائی
چه نیکومنظری خدا نهاده در دل روزی
گهی هجوم آورد مرا دلتنگی
همچون دلگیرم کند صحنه غروبی
بیاد غروب کنار ساحل دریائی
نباشد غریبی ز کنج تنهائی
گر نباشدعشقی زندگی رهروغروبی
گر نباشدخاطری زندگی رهرو غریبی
هان فریاد بر این احوال
که چه گذشت از این دلتنگیها
زمین خواب رود رودها درآرامشند
فضا آکنده از آرامش وقتند
ستارگان تازه میشوند بیدار
همراه ماه و شهابها رقص کنان
نظم و جلوه میدهند آسمان شب را
شب چراغی برای ما عاشقان
عاشق همون خدائی که عاشق ما
عاشقانه بر افراشته زمین و آسمان
نمایان کرده هنرش برای دل ما
تا هوشیار شویم به قدرت خدا
جلا دهیم در دنیا نام با عظمتش
پیکی شویم برای وجود مقدسش
